Celem kursu Projektowanie krajobrazu miasta jest dostarczenie studentom bogatego „pakietu narzędzi” projektowych i analitycznych, przydatnego w ich dalszym życiu zawodowym, oraz wypracowanie umiejętności umożliwiających całościowe analizowanie i świadome projektowanie miejskiej przestrzeni. Zgodnie z ideą Warszawskiej Szkoły Architektury Krajobrazu chcemy zapoznać studentów z praktycznymi aspektami projektowania miejskiego krajobrazu oraz uwrażliwi ich na złożoność zagadnień związanych z wymiarem ponadmaterialnym i warstwą symboliczną, sensualną oraz historyczną miasta.
W pierwszym semestrze każdy z zespołów mógł wybrać jeden z trzech tematów dotyczących analizy kontekstu krajobrazowego placów oraz powiązanych z nimi ciągów ulic:
place Konstytucji, Zbawiciela i Na Rozdrożu („Chichot urbanisty” – warszawskie zróżnicowanie);
place Na Rozdrożu, Zbawiciela i Politechniki („Nostalgia urbanisty” – fragment Osi Stanisławowskiej).
Każdy z zespołów badał wybrany fragment krajobrazu, stosując metodę analizy sekwencji widokowych oraz pojęcie genius loci (identyfikując i oceniając 5 kategorii: rzeczy, porządek, czas, światło, charakter). Następnie na podstawie wyników analiz studenci proponowali niewielkie interwencje projektowe zmieniające wybrane miejsce.
Analiza sekwencji widokowych miała na celu odtworzenie i zrozumienie procesu uważnego widzenia krajobrazu miasta zarówno przez projektanta próbującego objąć całość poprzez sumę widoków, jak i przez użytkowników w różny sposób postrzegających otaczającą ich przestrzeń.
Wyodrębnione kategorie genius loci pozwalają odczytywać poszczególne warstwy przestrzeni krajobrazu miasta, a jednocześnie identyfikować związki pomiędzy nimi. Pozwala to w pełniejszy sposób zrozumieć i odczuć otoczenie poprzez zewnętrzny, sensualny odbiór form, a także wniknąć w przeżycia, rozpoznać wartości i znaczenia.
W drugim semestrze każdy zespół miał za zadanie identyfikację, analizę i zrozumienie przestrzeni niewielkiego placu w centrum Warszawy – tzw. „Patelni” wraz z jej otoczeniem. Kolejnym etapem było wykonanie koncepcji zagospodarowania badanego miejsca.
Ćwiczenia przeprowadzone w pierwszym semestrze pozwalały studentom nabyć umiejętności wnikliwego docierania do istotnych cech badanej przestrzeni i dzięki temu stworzyć projekt możliwie jak najpełniej wykorzystujący potencjał tego miejsca.
Opracowanie: Ewa Rykała, 2018
Zespół prowadzący zajęcia Projektowanie krajobrazu miasta:
prof. nzw. SGGW dr hab. arch. Jeremi T. Królikowski – kierownik przedmiotu
dr inż. Maja Skibińska – koordynatorka zajęć
dr inż. arch. Kinga Rybak
mgr inż. Ewa Rykała
1 „Uśmiech Warszawy” to koncepcja grupy projektowej CENTRALA.
